رایة الهدی

مسئله‎ای هست به اسم زبان حال گفتن در اشعار که حرف‎هایی زده می‎شود که شاید خیلی سند روایی نداشته باشد. در این خصوص کمی توضیح دهید.

این کار اجازه شرعی دارد سال‎ها پیش پسرخاله ما این مسئله را از همه مراجع استفتا کرده بود و هیچ کدامشان ایراد نگرفتند. گفته بودند که اگر دروغ بستن به اهل بیت(ع) نباشد، اشکالی ندارد. ما بیشتر به دنبال این هستیم که روضه‏ها و شعرهایی که می‎خوانیم منطبق با روایات باشد. بعضی از چیزها هست که خود انسان می‎تواند تطبیق دهد. این‏ها دیگر دروغ بستن نیست.

یک نکته‏ ای هم اینجا هست. اشعار و روضه‏ هایی که شما مداحان سرشناس می‎خوانید در دید مداحان جوان به عنوان روایت و سند دیده می‎شود و نمی‎دانند که شما زبان حال خوانده ‏اید. همان مطالب را می‎برند جای دیگر می‎خوانند.

احسنت! من که در خواندن بعضی چیزها توقف می‎کنم که شاید خواندنش هم از نظر شرعی مجاز باشد به همین علت است. ما باز لای چهار تا کتاب را بازکرده‏ ایم و چیزهایی را خوانده ‏ایم. بعضی‏ ها همان روضه را می‎خوانند و از آنها که بپرسی از کجا آوردی، می‎گویند فلانی خوانده بود. قال الصادق و قال الباقر کمرنگ شده. قال فلان مداح و فلان منبری شده است. این خطرناک است و باعث می‏شود ما بعضی از چیرها را هم که در کتابها خوانده‎ایم درجلسات بیان نکنیم برخی از دوستان که می‎خوانند بعضی چیزها را لاقل از همان قال فلان مداح بزرگ استفاده کرده باشند. چون چیزهایی را می‏شنویم که نه تنها در روایات نیست بلکه از قول فرد معتبری هم نقل نشده است

شما در جلساتتان با این که سیاسی صحبت می‎کنید و شعر سیاسی هم می‎خوانید اما بی حاشیه هستید.

تمام همت ما باید این باشد که دنباله ‏رو فرمایش آقا باشیم. اگر خیلی از آقایان در برهه‏ ای از شخصی خاص حمایت کردند، این طرفداری به خاطر حمایت از آقا بود. یعنی این نیست که اگر حاج منصور از شخصی حمایت کرد، خود آن شخص مهم است بلکه در آن دوره تصور ایشان این بود که وظیفه ‏ای روی دوشش است که برای حمایت از رهبر انقلاب باید از آقای احمدی‎نژاد حمایت کند. چون همه احساس می‎کردند که خود آقا هم نظرشان به نظر ایشان نزدیک‏تر است.

بقیه در ادامه مطلب....